Sakince sessizce seviyorum.
Issızlığın ortasın da, dalgalı okyanusların kıyısında. Mevsimi gelmeden açan çiçeklerin kaybolan kokuların da seviyorum seni.
Rastgele esen bir rüzgarın kırdığı dalın acısı ile seviyorum…
Saatler, günler boyu ardı ardına dizilecek en afili kelimelerden oluşmuş çiçek gibi cümleler dizip ardı ardına komplimanlarla sarhoş edebilirim gözlerinden akacağım yüreğini…
Her şey bu kadar basit olsaydı belki bende gülümserdim.
Neyse yağmur öncesi çok kaldım ıslanmadan gideyim…
Toprak kokusuna sarılıp geleceğim tekrar yüreğine…
Kahvaltı Hikayeleri ®©