Günaydın, bu sabah tanımlanamayan bir sakinliğin gölgesinde serinliyorum. Kulağımda bir ezgi dilimde bir şiir gözlerimde sen varsın ama vazgeçmişsin…
Vapurun peşine takılan martıya seslenmek istesem de boğazımda düğümlenen kelimeler boğuyor beni. Baktığım da göremediğim bir çift gözün ateşi yakıyor beni ama vazgeçmişsin…
Hayatın en hüzünlü cümlesi kadar olsa da yüreğimdeki suskunluklar bilmiyorum seni nasıl unutur ruhum bilmiyorum inan hiç bilmiyorum ama vazgeçmişsin…
Sanırım saat geç oldu, öğle arası veya sabah ne fark eder, yokluğuna sarılan her akrep her yelkovan her vakit geç kalmıştır ama vazgeçmişsin…
Hayalim son bir hikaye yazmaktı, sanırım o sayfaya geldi ömrüm. Bir sayfa daha çevirip veda edeceğim nefesime çünkü son aldığımda sen olmalısın ama vazgeçmişsin…
Kendine iyi bak çünkü kendini benim kadar asla sevemeyeceksin, kendine iyi bak çünkü kendine benim baktığım kadar iyi bakamayacaksın, kendine iyi bak çünkü benim kadar farklı kimse bakamayacak sana…
Benim geçemediğim kadar sen vazgeçmişsin benden…

Kahvaltı Hikayeleri ®©