Nefesimi tuttum…

Yağmurlu bir akşamüstünde de seveceğim seni…

Saçlarım ıslak, ellerim üşümüş olsa bile.  

Belki bir şiir yazarım sana…

Gökyüzünün mavisine nazire yapan deniz kadar sakinse de sevdam…

rüzgarla oynaşan okyanus kadar hırçındır hasretim…

yönünü kaybetmiş rüzgarların son dokunduğu çiçeklere bakmalısın.

Oralarda bir yerde kalan yüreğim çok halsiz.

Göçmen kuşların rotasındaki eşlikçi hava akımlarında kokunu kovalıyorum.

Yıldızsız gecelere saklansan da gözlerinde ki ışıltı hep kuzey yıldızım oldu.

İster kapalı olsun ister açık olsun her mevsim gökyüzünde güneşim oldun.

Ve bir sabah uyandığımda bana ait olmadığını,

O son akşam arkana bakmadan gittiğini gördüm.

Unutmam dediğin kışları hiç anımsamadın.

Ve gel gelelim şimdi de mazinde bir an’ı olmak istiyorum…

Kahvaltı Hikayeleri ©®