kahvaltihikayeleri
Gecenin bir vakti, sokaklar da korkmadan saklambaç oynardık. Komşunun gülümseyen bakışlarının nezaretinde bahçeden erik çalardık. Üstümüz başımız kirlenirdi ama niyetimiz ve bakışlarımız hep temizdi.
İnternetimiz ve sosyal medyamız yoktu gerçi ihtiyacımız da yoktu. Bizim komşularımız, arkadaşlarımız ve kitaplarımız vardı.
Komşu mahalle ile sabah kavga eder öğleden sonra kim kaleye geçecek diye didişirdik. Gazoz kapaklarımız renkli bilyelerimiz bir de mahalle bakkalından aldığımız tebeşir tozumuz vardı. Oyuncaklarımız yoktu neşemiz çoktu. Sokak hayvanları dostumuz, siyah önlüklerimiz hayallerimizdi. Aç kalmazdık mahalledeki bir kapıdan uzanan salçalı ekmek bir ömre bedeldi. Tebeşir tozu ile çıkan ateşimizi annemizden yediğimiz zılgıt düşürürdü. Saygı duyardık çünkü saygısızlığı bilmezdik. Dökülen tek kan, kan kardeşi olmak için kesilen parmaklarımızdan dökülen kandı. Tek korkumuz akşam ezanından sonra eve geldiğimizdeki korkuydu.
Biz güzel zamanlarda yaşayan güzel çocuklardık.
İmza : maviyi seven siyah beyaz çocuklar
I have been absent for a while, but now I remember why I used to love this website. Thanks, I will try and check back more often. How frequently you update your website?
Great goods from you, man. I have understand your stuff previous to and you’re just too great. I really like what you have acquired here, really like what you are saying and the way in which you say it. You make it enjoyable and you still care for to keep it smart. I can not wait to read much more from you. This is actually a wonderful website.