Platonun cennetinde aşkın felsefesi üzerine örtülen el dokuması bir battaniye gibidir yüreklerimiz. Sözlerimizin veya yazdıklarımızın değil, hissettirdiklerimizin esiri olmalıyız. Tarih sahnesindeki filozof krallar gibi olmalı bakışlarımız. Belki bir göl kenarında saçlarına çiçekler takmalıyım. Sana şarkılar söylerken gökyüzünün mavisine bakakaldığında kulaklarında duyacağın tek şey rüzgarla birlikte sana söylediğim şarkım olmalı.

Dinlemelisin beni belki biraz saçma olabilir ama sen dinle çünkü o sözlerin hepsi hayatımın içinden gelen hislerimin tozudur ve biliyor musun inanmadığım hiçbir şeyi hiçbir zaman söylemedim.

Kahvaltı Hikayeleri ®©