Vazgeçtim senden,

Son kez haykırdım iç sesimle,

Seni sevdiğimi tüm Dünya’ya,

Ve vazgeçtim artık “seni seviyorum” demekten.

Sildim yüreğime nakış nakış işlediğim ismini,

Arındırdım ruhumu izlerinden,

Başka memleketlere yağan hüzün yağmurlarında.

Bıraktım Aşk’ını bir çeyiz sandığı içinde,

Başı dumanlı dağların zirvesine.

Bir beyaz gelinliğe işledim sana olan sevdamı,

Çalan davulların sesiyle salınsın etrafta,

Ve yaysın insanlığa bu çaresiz sevdayı diye.

Sana olan hasretimi anlattım son kez,

Bir bebeğe meleklerin kollarında uyurken,

Destan olup yayılsın yeryüzünün çorak topraklarına diye.

Vazgeçtim “seni seviyorum” demekten,

Sessizliğime gömdüm acıları,

Gözlerime sürme yaptım hüzünlerimi,

Kör kuyulara bıraktım bedenimi,

Sürgün ettim ruhumu cehennem ateşlerine,

Vazgeçmedi…

Yüreğim yine de vazgeçmedi seni sevmekten…