Bir nefes çektim karanlıktan aydınlığa,
Ağladım ciğerlerim kanarcasına çığlık çığlığa,
Ve gözlerimi açtım….
Ve gördüm…
Asaletini soydan değil ruhundan alan,
Yüreğinde karlı dağların gücünü barındıran,
Her bir hecesiyle huzur dağıtan,
Gözlerinde bu çirkef hayata inat devrim ateşini taşıyan…
Hüznünü keşkelere sarıp sigarasının dumanına katan,
Umutlarını tebessümünün masumiyetine eş eden,
Zehir gibi öfkesini sevgisi ile yoğurup dost eyleyen,
Bedenindeki yaralarını anasının nasırlı ellerine bırakan,
Hayallerini rüyalardaki cennetinde saklayan,
Umutlarını babasının alın terine mendil yapan,
Efsunlu aşkını nakış nakış asumana işleyen
Onuruna sarılmış bir adam gördüm…