Bir ela gözlü devdi yüreğimi verdiğim,

Karanlıklarda kaybolurken,

Dudaklarından ölüm kokulu huzur dökülürken,

Benliğimi emanet ettiğim,

Gözlerinden acı şimşekler fışkırırken,

Korkularımı bıraktığım,

Hayatın yaralı izlerini taşıyan ellerine bıraktım,

Yalanlara gebe geleceğimi.

Yüreğinde volkanların öfkesini barındıran,

Her adımında korkulu depremler yaratan,

Bir ela gözlü deve teslim ettim ruhumu,

İncitmesin korusun diye o çocuk masumiyetini,

Denizlerde çılgın fırtınalar estirirken,

Sevda limanına sığındım bir yağmur damlasında,

Öfkesiyle koparırken boranları,

Sakladım kardelenlerin gölgesine kendimi…

Bir ela gözlü devsin sen,

Yedi düvele korku salan,

Öfkeni saklama yüreğinde,

Büyütme ruhunda ayrılık çiçeklerini,

Korkma, yakma ve artık ağlama,

Korkma hayat denen bu oyundan,

Ekme ayrılık tohumlarını emanet ettiğim yüreğime…