RAMİZ:
Bu hayat bize bir gün bakar elbet,
Bi’ üşütür, bir yakar elbet,
Ruhumuz darmadağın, paramparça,
Düştüğü yerden bir gün kalkar elbet.
Kötüye tamah…
Yok öyle yağma,
Düşmekten üstüm başım yama,
Kızmış duama, tuzmuş yarama,
En zayıf anımda sızmış rüyama…
Kefil günaha, esir zamana,
Kime gülersen, vezir dünyana,
Hepsi polyanna, tapar yalana,
Direniyorum istilana…
Eli kolu yara bere kaderine gidiyordu yine bu çocuk,
Oluk oluk kanıyordu, damarına düğüm atar, içi de buruk,
Kırık bi’ saat gibi ölüme kuruk, kafası bozuk,
Yarası kabuk, yarısı alev, yarısı barut.
Anlık bi’ karar mahvetmem,
Sanırım kendimi affetmem,
Düştükçe kadere küfretmem,
Tüm doğrularımı keşfetmem,
Kırk odada bi’ beden hapsetmem,
Azrailim ama centilmen…
Hayat ucuz, paçavra,
Yaka, paça, kadavra.
NAKARAT
Bu hayat bize bir gün bakar elbet,
Bi’ üşütür, bir yakar elbet,
Ruhumuz darmadağın, paramparça,
Düştüğü yerden bir gün kalkar elbet.
SAGOPA KAJMER:
Yolum ileri, geçtiğim yolu 2 gözümle görerekten.
Cadı sepetindeki elmaları tekmeleyerek dökerekten.
Şapkasını yakıp saçından sürükleyerek keserekten.
Çürük insancıkları eleklerimde eleyerekten.
Onların farkı yoktu kağıttan olma kesikten.
Yine de üstlerine yürüyen kurşunlar için yardım isterim çelik yelekten.
Hayat kimine kavun kimine bilek kestiren ve kimine meltem üfleyip de kimine poyraz estiren.
İşte böyle bir yakar bir üşütür bir kaldırır yerden bir düşürür yere kime ne yapacağını bilen yok.
Bir tarafım ölse ötekini yaşatırım elden geldiğince varım işte olabildiğince.
Onlar böyle kolayca aklının canını aldıklarında
Nefret ediyorum bunu yaptıklarında.
Kandırmayı kolay sandıklarında.
Nefret ediyorum kötüler kazandıklarında.