Denizin dalgalarına saldım öfkemi, hasretimi, umutlarımı….
Rüyalarının karanlık enginlerinde büyüyüp serpilsinler diye,
Riyasız sevgilere yaren ve renk olmasınlar derken…
Gökkuşağı altında oynaşan masal kahramanlarının yalan,
Arsız aşklarının kollarında kaybolmasınlar diye…..

Tüm zamanlarım sana çıkıyormuş,
Geri döndüremediğimde anladım…
Nafile bir kaçışmış zaman,
Durduramadığımda fark ettim…
Tüm zamanlarım seni gösteriyormuş aslında,
Bana geldiğinde gördüm…
Bir yanılsamaymış zaman tutamadığım,
Acısını yüreğimde hissettim…
Rüya mı gerçek mi bilemediğim…
Bir tanımı yokmuş aslında sensiz geçen günlerimin,
Kendimle uzlaşamadığımda, yandım, kavruldum…
Sensizlik zamanın durmasıymış,
Hiçlikmiş aslında,
O kıtlıkta nefes almaya çalışırken,
Ağladım, çırpındım nafile…
Ve tüm zamanlarım sana çıkıyormuş aslında…
Ve tüm zamanlarım seni gösteriyormuş aslandı…