İnsanın en büyük zaafıdır güven duygusu ve insanın en büyük gerçeklerindendir sağlam bir dayanağının olması. Bir dağcı destek noktası olmadan tırmanamaz veya inemez, bir pilot son kontrolleri yapmadan hareket etmez, bir dalgıç inanmadığı bir derinliğe güvenmediği bir partnerle dalmaz, bir insan kendine güven vermeyen birine ne aşk verir ne de huzur.

Sanırım bazen güven ve aidiyet duygusunu farklı duygularla karıştırıyoruz. Eskiden çok eskiden insanlar en çok kendilerine veya referans olabilecek dostlarına, çalışma arkadaşlarına güvenirdi.

Şimdilerde herkesin arkasında biri var ama o biri referans değil ve her referansta hakedenin arkasında değil. Kaba bir tabirle adamcılık, dayı, torpil gibi yakışıksız tanımlamalar ile tanımlanabilecek bir felsefe bu.

Naçizane tavsiyem ise şu yöndedir.

Herkes iyi bir adam olmayabilir ama kimsenin adamı olmayın.

Belki hiç birşey yolunda gitmeyebilir. Ama, hiçbir şeyin de sizi yolunuzdan etmesine izin vermeyin.

Kendi yolunuzda kendi yüreğiniz kendi işinizle var olun…

Kahvaltı Hikayeleri ®©