Bir türlü toparlayamadığım içim çok dağınık kaldı. Öylesine geçip gidecek cümleler değil de yürekten yüreğimi, hatırımı soracak insana muhtaç kalıyor insan. İnsan, belli ki hep yarım kalacak olan bir hikaye, Üç nokta öncesi kurulan, sonu olmayan kapanamayacak olan bir hesap gibi.. Koşuyorum, durmadım, duraksamadım ama içimde eksilen yarım bırakılan, acıyan bir yerler var. Ürkek bir kuş gibi bakışlarım, kanatlarım da yüreğim gibi kırılmış ne konacak bir yer bulabiliyor, ne rüzgarı ardına alıp gökyüzüne gidebiliyor…
Her şarkının rastgele bir notası ile bir şiirin rastgele dizesi derin iç çekişlerimde çarpışıyorken gelmeyen ilkbaharın sıkıntısı sarıyor tüm kenti. Bir yağmur bir lodos bir ben bir de seni karşıladığım o liman…
İnsan bazen ne kadar acı çekiyor, nefes bile alamıyor.
Beni anlamadığını anladığımda nefesim kesildi…
®©Kahvaltı Hikayeleri ®©