Empatisi Bile Korkunç

Empatisi Bile Korkunç

Şöyle bir düşünün bakalım, herkes iyice düşünsün. Bulunduğunuz şehir bomba yağmuruna tutulmuş, taş üstünde taş kalmamış, sığınacak yer yok, güç bela kaçıp sığındığınız şehrin etrafındaki çadırlar bile bombalanıyor.

Şehir hayalet şehre dönüşmüş; şehirde elektrik, su, gaz, internet hayal ötesi. Ayrıca yemeğe ekmek içmeye bir yudum su yok. Şehre gıda, su, insani yardım girmesi engelleniyor ve topraklarınızdan sürgün edilmeye zorlanıyorsunuz.

Durun daha bitmedi, karşınızda düzenli bir ordu var sizin ise askeriniz, polisiniz, güvenlik güçleriniz yok. Mümkün olsa, dünyadaki merhametli yürekler haykırmasa, ırkçı caniler bir kerede toplu katliam yapacak, soykırım hedeflerine ulaşacak, şehirde tek canlı bırakmayacaklar. Yaşadıklarınız bir bilgisayar oyunu değil, gerçeğin ta kendisi.

Yaşamak denmez buna, böyle bir şehirde bulunmayı nefes almayı boş verin empatisi bile korkunç. Ateşkes yalanı adı altında, dünyanın gözü önünde, günün yirmi dört saati yakıcı yıkıcı operasyonlar devam ediyor. Uluslararası sivil toplum kuruluşlarına bağlı insani yardım gönüllüleri, sağlık çalışanları ve gazeteciler dahi öldürülüyor.

Şehre uygulanan yasa dışı ablukayı delmek için ölümü göze alan aktivistler küresel bir filo oluşturuyor, şehre deniz yolu ile ulaşmak için harekete geçiyor, insani yardım götürmek isterken uluslararası sularda tekneleri basılıyor, şiddete maruz kalıyor ve terörist ilan edilerek tutuklanıyor. Dünya ülkelerinin yöneticileri ise bu soykırımı ve gelişmeleri sadece seyrediyor, kınamaktan öteye gidemiyor.

Birleşmiş Milletler ve ayrıca insanlıktan, barıştan nemalanan ikiyüzlü uluslararası kuruluşlar olup bitene sessiz kalıyor, kaypak duruşunu bozmayan satılmış medya ise bütün bu yaşananların üzerine perde çekiyor, göz boyuyor.

Şehirde hayatını kaybedenlerin gerçek sayısı yüz bini geçmiş, bunların yarısı bebek ve çocuk. Yaralıların durumları ise vahim ne ilaç var ne de tıbbi cihaz, uzuvları önemli ölçüde zarar görenler anestezi olmadan ampute ediliyor.

Saldırıların son bulmasına gelince pek mümkün görünmüyor. İki yıl geçmiş her şeyiniz elinizden alınmış, hayatın seyri nereye gidiyor belli değil. Tarihin en zalim soykırımının içinde sıra bana ne zaman gelecek diye bekliyorsunuz ve geleceğiniz Hitler özentisi bir sadistin iki dudağının arasında.

Haydi şimdi empati kurun, insanlığın zerre kadar hükmünün kalmadığı dünyada

Ümit Tükenmez

Ekim 2025